Wij zijn bezielde wezens
Wij zijn onderdeel van een levend weefsel dat alles wat ons omringd omvat, de hele Aarde en alles wat zij voortbrengt. Via onze ademhaling, voeding, maar ook op een subtiel, minder tastbaar niveau zijn wij verbonden met al dat ons omgeeft. Er vindt een voortdurende uitwisseling plaats tussen ons en onze omgeving. We zijn samen met dat weefsel geëvolueerd tot wat we nu zijn. Zonder dat weefsel, die uitwisseling zou het menselijk leven onmogelijk zijn. Dat levende weefsel is bezield en wij, mensen hebben elk een vonkje in ons dat van ons bezielde wezens maakt.
Dat vonkje, de ziel, is voor ons allemaal hetzelfde. Je kunt het ook vergelijken met een golf in de oceaan. De golf is niets anders dan de oceaan, maar toch wel een tijdelijk verschijnsel, dat verrijst, groeit, over zijn hoogtepunt geraakt en weer neerkomt en dan niet meer als aparte golf in de oceaan herkenbaar te onderscheiden. Zo zou je ons leven kunnen zien.
Je ziel weet de weg
Gurdjieff, met kennis van de oude Hindoeïstische geschriften, heeft een allegorie geschreven die verduidelijkt wat de ziel is. Daarin wordt de mens voorgesteld als een koets met stel paarden ervoor, een koetsier op de bok en een inzittende, de reiziger. De koets staat voor het lichaam, de paarden voor emoties, verlangens en drijfveren en de koetsier staat voor onze kennis, intelligentie en onderscheidingsvermogen. De reiziger, onze ziel, weet waarheen te gaan en hoe er te komen.
Als je het contact met je ziel kwijt bent
Je kunt de moderne Westerse mens zien als zo’n koets waarvan de koetsier vergeten is dat er een reiziger is die de bestemming kent en wiens instructies hij moet volgen. De koetsier gaat zijn eigen gang, bepaald zelf een route zonder de bestemming te kennen. Of de koetsier onderhoudt zijn koets niet, put de paarden uit of hij laat de paarden zelf het pad kiezen, zoals wanneer we worden gedreven door stemmingen, lusten en grillen.
Autonomie en verbinding in conflict
We dolen omdat we het contact met onze ziel zijn kwijtgeraakt. Omdat we die verbinding kwijt zijn laten we ons leiden door wat de maatschappij ons voorschrijft, onze ouders, onze vrienden of ‘OSM’, ons soort mensen. En dat matcht niet altijd met wat er van binnen in ons wil. We worden ongelukkig en komen in het conflict tussen onze behoefte aan autonomie enerzijds en de behoefte aan verbinding anderzijds. We worden nog ongelukkiger of ziek. Veel van de zgn. welvaartsziekten komen hier uit voort.
De natuur is een gids naar onze ziel
Hoe herstel je die verbinding met je ziel, je binnenwereld? Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Maar wat ze eigenlijk gemeenschappelijk hebben is stilte en introspectie. In plaats van een overzicht te geven van wat je mogelijk kan doen, vertel ik je wat mij helpt om contact met mijn binnenwereld te herstellen. Voor mij is de natuur de beste gids naar binnen. De natuur herinnert me aan mijn eigen natuur. Dat is altijd zo geweest, lang voordat ik een spirituele zoeker werd. De natuur ontvangt mij en laat me zijn wie ik ben. De natuur verlangt niets van me, heet mij welkom en herstelt mijn gevoel van verbondenheid, waardoor ik me nooit alleen voel, ook niet als ik alleen ben. Daar voel ik weer dat ik onderdeel ben van het levend weefsel. Zo sluit ik me weer aan op de bron en vind ik de bron in mezelf terug, waardoor ik uitrust, herstel, me herinner wie ik ben en me gesterkt voel mijn eigen weg te gaan.
Meditatie en qigong wezen mij de weg
Dagelijkse Meditatie en qigong is een andere manier waarop ik mezelf in een staat breng die contact met mijn binnenwereld vergemakkelijkt. Ik vind het belangrijk om met andere spirituele zoekers en vinders uit te wisselen en me te laten inspireren door rolmodellen zoals spirituele leraressen en leraren.
Inmiddels voel ik me geen zoeker meer maar een vinder. Dat betekent niet dat ik geen problemen heb, dat ik alles weet of geen inspiratie en beoefening meer nodig heb. Er is een subtiele verschuiving geweest waardoor ik niet langer het gevoel heb dat er iets gevonden of opgelost moet worden door een spiritueel pad.
'We walk each other home'
Ik vergezel je graag op dit pad. Uit ervaring weet ik dat het mij ook iets brengt als je je zoektocht met mij deelt. 'We walk each other home.